कुनै पनि देशको सर्वतोमुखी विकासका लागि स्थानीय विकासको अपरिहार्य आवश्यकता छ, जसका लागि स्थानीय निकायहरूको

वि.सं. २००७ मा नेपालमा प्रजातन्त्रको उदयपश्चात् जननिर्वाचित प्रधानमन्त्री तथा मन्त्रीहरू यहाँको ग्रामीण विकासमा अग्रसर भए

विश्वभर महामारीका रूपमा फैलिएको कोभिड–१९ का कारण सन् २०२० मा विश्व अर्थतन्त्र ३.३ प्रतिशतले ऋणात्मक

विज्ञान तथा प्रविधिको विकासले क्रमशः फड्को मार्दै जाँदा विकासको अग्रगतिसँगै विश्वले नवीन यन्त्र र उपकरणहरू

नेपाल एक अतिकम विकसित राष्ट्र हो । त्यसैले आजसम्म पनि यहाँका धेरै व्यक्ति गाँस, बास

साधारणतया व्यक्तिगत, सामाजिक तथा व्यावसायिक कारोबार भइरहँदा भूकम्प, आगलागी, विस्फोट, सडक एवम् हवाई दुर्घटना, चोरी,

नेपालमा विद्यमान कुल युवा (१६ देखि ४० वर्ष) मध्ये ७१ प्रतिशत साक्षर छन् । त्यसमध्ये

हस्तकला नेपालको सबै जिल्लामा विद्यमान छ । प्रत्येक जिल्लामा विभिन्न जातजातिका व्यक्तिहरू बसोबास गर्ने हुनाले

नेपालमा विद्यमान कुल युवा (१६ देखि ४० वर्ष) मध्ये ७१ प्रतिशत साक्षर छन् । त्यसमध्ये

साधारणतया कुनै पनि देशको शासन–व्यवस्थाको जिम्मेवारी एक व्यक्तिमा मात्र सीमित नभई जनतामा रहन्छ भने यसलाई

पर्यावरणमा विद्यमान असन्तुलनले यस धरतीका सम्पूर्ण प्राणी तथा वनस्पतिका क्रियाकलापमा प्रत्यक्ष वा परोक्ष रूपमा प्रभाव

नेपालमा योजनाबद्ध विकासको थालनी वि.सं. २०१३ सालदेखि भए तापनि निर्यात व्यापार प्रवद्र्धनको प्रयास चौथो योजनादेखि