नारा बनाउनमा हामी पनि खप्पिस छौँ । तर, डोजरे आतंक मच्चाउन छाड्दैनौँ र त विपत्को

दसैँ आयो ।खाउँला–पिउँला ।कहाँ पाउँला ?चोरी ल्याउँला ।धत्त पापी, म त छुट्टै बसौँला ।यो पुरानो

कुनै दिन धान र मकैको मूल्य एक डिजिटमा थियो । अनेक पटक उदाहरण र दुःखका

कुनै एक देशको सहयोग लियो, त्यसको दास भयो भनिन्छ । ऋण लिनुप-यो, देश बेच्यो अनि

वित्तीय क्षेत्रबाट प्रवाह हुने कर्जाको अधिक हिस्सा सीमित स्थानका सीमित व्यक्तिहरूमा केन्द्रित रहँदै आएका कारण

सिद्धान्त, अध्ययन र व्यवहार पूरै फरक कुरा हो । कतिपय अध्ययनमा नभएका र नदेखिने कुराहरू

नेपालमा एउटा भनाइले अहिलेसम्म स्थान ओगट्न सफल नै भएको मान्नुपर्छ, त्यो हो— नेपाल कृषिप्रधान देश

जसरी परीक्षणको दायरा ढिलै भए पनि बढाइएको थियो, त्यसरी नै ढिलै भए पनि खोपको एकाधिकार

देशव्यापी लकडाउन नगरिए पनि स्थानीय प्रशासनले निषेधाज्ञा थप कडा बनाउँदै लगेकाले रोग र भोकसँग एकैपटक

२१ औँ शताब्दीको यात्रा र वैज्ञानिक युगको वकालत गरिरहेको बेला समग्र विश्वमा त्राही मच्चाउने कोरोना

पूर्ण आश्रितबाट क्रमशः घटाउँदै लैजानु अहिलेको आवश्यकता हो । अरूले दिएको र दिने कुरा आफैँले

मुलुकको अवस्थामा दिन–प्रतिदिन अस्थिर र सङ्क्रमणकाल बढ्दै जाँदा बेरोजगारी समस्याले चर्को स्वरूप लिँदै गएको कुरालाई